مسعود ذهاب ناظوری

بيست‌و‌هفتم دي 1371، در جاده زاهدان – زابل هنگام درگيري با اشرار براثر اصابت گلوله به شهادت رسيد.

بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله الحیکم فی القرآن الکریم:  ولا تحسبن الذین قتلو ا فی سبیل الله امواتا بل احیا ءعندربهم یرزقو ن فر حین بما ایتهم الله من فضله و یستبشرو ن بالذین یحملو ابهم من خلفهم الاخو ف علیهم و لا هم یحز نون (آل عمران 6) نپندارید انا نکه درراه خدا کشته شد ند مر گا نند بلکه زنده اند ودرنزدخدای خویش رو ز ی می خورندوشادند به انچه که خدا از فضل خود به ایشا ن ارزا نی داشته است وبه ان مومنان که هنوز به آنها نپیو سته اند و بعد درپی انان به آخرت خواهند شتافت مژده میدهند که هیچ بیم و ترسی نداشته اند و اندو هگین مباشید . به نام خدا و به یاداو لیا ءو انبیائش و با سلا م به ر هبر کبیر انقلاب ناجی امت اسلامی و باسلام بر حافظا ن انقلابش رزمندگان دلیر اسلام وسلام برارواح طیبه شهداو شهیدا ن زنده معلولین انقلاب اینکه که قلم در د ستم روی کاغذ میلغزد به یاد دارم بارها قلم را به دست گرفتم و بر روی کاغذ لغزاندم و وصیت نامه را نوشتم به این امید که دیگر زنده با زنگرد م ولی چه کنم سعادتش نصیبم نگشت هم اکنون امیدوارم که خداونداین بار توفیق شهادت در را هش را نصیبم گرداند انشا ءالله . البته میدانم که رسیدن به درجه و مقا م لقاءالله و زیارت خدا وند مختص افراد صالح و متقی است و عا صیا ن را دران جا یگاه مقا م را هی نیست لکن در اینجا توبه و ندامت خود را با کمال سر افکندگی و خجلت به پیشگاه حضر ت باریتعالی و رحمت نامتناهی او می برم و امید وارم که به حق محمد و آل محمد خدا وند بر حقیر تفضل و ترحم نماید و از گناهان و تقصیراتم درگذرد و ما را به شفاعت (ع)و وساطت مولا ابا صالح (عج) نائل فرماید . ای خدا ما راببخش بخا طرشاکر نبو دن مان ما را ببخش بخاطرقدردا نی نکردن از نعمتهایت و ببخش ما را بخاطر بی اعتنائی به احکام و دستوراتت و ما را ببخش بخاطر فراموش کردن خودمان که چه بودیم و چه شدیم و چه خواهیم شد . تذکراتی چند خدمت تمامی عزیزان و سروران و بستگان و آشنایان و دوستان دارم که شاید خود عامل ان نبودم و از این موضوع بسیار متاسفم و لکن میدانم این مورد انجامش خیلی خوب و موجب نجات از اتش جهنم خواهد شد . اگاه باشید جائی که اخلاص نباشد اختلاف است و جائی که اختلاف باشد خودپرستی و هوی و هوس و درهمانجا شیطان دا ئم الفساد وجود دارد . نکته دیگر این است که انسان باید راحتی را یا در دنیا دنبال کنید یا در اخرت اگر در آخرت جویا شود نبا ید در دنیا دنبال ان بگردد و اگر در دنیا جویا شود در آخر ت به ان نمی رسد (حلاوة الدنیا مرارة الاخره و مرارة الدنیا حلا وة الاخره ) درجمیع حالات به فکر و ذکر خدا وند باشید ذکر خدا وند به هر شکلش همیشه و یادش در قلبتان باشد درمشکلات و مصیبت ها از خاندان محمد و آلش استعانت و استمداد بطلبید و خود را با امام مهدی (عج) نزد یک کند. یکی از بهترین عبادات و اعمال برای خدا جهان در راهش میبا شد شما و تمامی کسانی که مایل به دانش آخرتی جاویدهستند باید شر کت در جبهه های نبرد کنید و خود را برای تحمل رنجها و مصیبتها و ناکامیها آماده بسازید ودل قو ی دارید که خداوند پشتیبان و نگهبان شما ست و تنها او ست که شما را پیروز خواهد کرد . سخنی با پدر و مادر عزیز و مهربانم امیدوارم که سلام ناقابل فرزندتان رابپذیرید وازاینکه سالهاست که با عث رنج و زحمت شما شده است او را می بخشید و اینجا اعتراف می کنم که من نتوانستم حقو ق شما را ادا نمایم وامید وارم که مرا حلال نمائید ولی به شما اطمینان مید هم که تحمل این امور خود یکی ازبزرگترین عبادات است و انشاالله تلاش نماید که هر چه در توان دارید در راه این انقلاب و امام و اسلام هدیه نمایید که معلوم نیست این توفیق برای همیشه در نزد امت ما باشد با جان و مال و دادن فرزند و خود را در این اجر عظیم الهی شرکت بدهید و این توصیه را به همه بنمایید پدر عزیزم از اینکه تربیت تو مرا به راه اسلام و قرآن کشاند و عاقبت مرا به خیر گرداند از شما بسیار متشکرم و امیدوارم که خداوند شما را در ثواب شهیدان راهش شریک و به بهشت اعلایش واصل بگرداند و تو ای مادرم که زحمات بسیار زیادی برای من از بدو تولد تا بحال متحمل شده ای که من این را در هیچ شرایطی فراموش نمی کنم و تو مشوق خوبی برای راه یافتن به مسجد و اسلام و قرآن برای من بودی خداوند این زحمات را فراموش نمی کندو حتما تو را در ثواب جهادگران راهش شریک می داند لکن من هم به سهم خود از شما خیلی متشکرم و از شما می خواهم برای آمرزش و مغفرت همه مومنین من جمله حقیر و همچنین سلامت امام و پیروزی رزمندگان دعا کنید که خیلی پرفایده است به امید دیدار. والسلام.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار رزمندگان اسلام پیروزشان بگردان. خداحافظ.

بيست‌و‌پنجم شهريور 1346، در روستاي حسيني از توابع شهرستان كرمان چشم به جهان گشود. پدرش محمد، كارگر بود و مادرش نرجس‌خاتون نام داشت. تـا سال چهارم متوسطه درس‌ خواند. سال 1366، ازدواج كرد و صاحب دو پسر و يك ‌دختر شد. پاسدار بود، بيست‌و‌هفتم دي 1371، در جاده زاهدان – زابل هنگام درگيري با اشرار براثر اصابت گلوله به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهدايشهرستان زادگاهش واقع است.

وی در خانواده ای مذهبی و متدین  تولدیافت، دورا ن کو دکی خود را در خانواده متدین سپری نمود وبا شکو فا شد و نهال ذ هنش راهی مدرسه گردید و تحصیلات خود را تا سال چهارم دبیر ستان ادامه داد بعداز پیروزی انقلاب ،فعالیتهای چشمگیری انجام داد . ازجمله این فعالیتهای می توان شرکت در راهپیمایی ها ،شر کت در نماز جمعه و جماعت پخش اعلامیه های حضرت امام (ره) را نام برد .با آغاز جنگ تحمیلی وی که به عنوان پاسدار مشغول خدمت به جامعه اسلامی بو د . ازطریق سپاه به جبهه ها عزیمت نمود و به مدت 8 سال مشغو ل نبرد با بعثیون کا فر بود و یکدفعه نیز از ناحیه پا و گوش دچار مجروحیت شدید گردید. تا سرانجا م در تاریخ 71/9/1 به منطقه جنوبشرق عزیمت نمود و طی عملیاتی درتاریخ 1371/10/27 در درگیری با قاچاقیچان و اشراربه درجه رفیع شهادت نا ئل آمد .