منصور اسماعيل زاده آشتيني

بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
گمان مبرید کسانی را که در راه خدا کشته شدند مرده اند بلکه زنده اند و نزد خدا روزی می خورند.
بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان. با سلام و درود بر پیشگاه ولی عصر(عج) و نائب برحقش خمینی بت شکن این امیر مستضعفان و با درود بر رزمندگان دلیر و شجاع جبهه های نور علیه ظلمت این شیران روز و زاهدان شب و با سلام بر شهیدان جنگ تحمیلی و شهیدان کربلا.
سلام بر شما پدر و مادر عزیزم که چنین روزی رسید تا من بتوانم به کشورم خدمت کنم و از شما تشکر می کنم چون که من را بزرگ کردید با بسیار رنج و زحمت تا بتوانم به وطنم خدمت کنم. من افتخار می کنم به چنین پدر و مادری که توانستند با بسیار رنج و زحمت مرا بزرگ کند و مرا راهی جبهه کنند و مثل ابراهیم که پسرش را می خواست قربانی خدا کند. پدر و مادر عزیزم من وصیتی ندارم تنها وصیتم این است که ای پدر و مادر عزیزم از شما می خواهم که هیچگاه امام را تنها نگذارید و همیشه وقت، او و رزمندگان را دعا کنید و در دعاهای کمیل و توسل که برگزار می شود شرکت کنید.
پدر و مادر عزیزم اگر که من شهید شدم از شما می خواهم که برای من گریه نکنید برای علی اکبر حسین گریه کنید و خرج مراسم ساده باشد و نمی خواهم با شهید شدن خود ضرری به شما بزنم. پدر و مادر عزیزم من خیلی شما را اذیت کردم از شما حلالیت می طلبم و از شما می خواهم که مرا ببخشید.تنها وصیتی که به برادران و خواهر  عزیزم دارم این است که برای من ناراحتی نکنید و مرا ببخشید چون شما را اذیت کردم. برادران عزیز و خواهرم هیچوقت در طول زندگی خود امام  را فراموش نکنید و با همیشه وقت برای خدا خدمت کنید.
آخرین وصیت به پدر و مادرم: پدر و مادر عزیزم از شما خواهش می کنم که بعد از من به برادرانم دلداری دهید و نگذارید برای من گریه کنند در عوض من به علی اکبر امام حسین گریه کنید و برادران کوچکم را با اخلاق اسلامی بار آورید. و دیگر وصیت خود وقتی که من شهید شدم و من را آوردند اگر سه شنبه بود دعای توسل و اگر پنجشنبه بود دعای کمیل برگزار کنید. و در آخر وصیتنامه از شما خانواده عزیزم و اقوام محترم حلالیت می طلبم و از شما می خواهم در طول زندگی خود یار و یاور امام و رزمندگان باشید. والسلام. روز جمعه 19/1/1366
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار

بيستم ‌خرداد 1350، در روستاي صوغان ‌از توابع شهرستان بافت چشم به جهان گشود. پدرش صادق، كشاورز بود ومادرش‌سيما نام داشت. دانش‌آموز سال دوم‌ متوسطه بود، به‌‌ عنوان ‌بسيجي‌ در جبهه ‌حضور يافت. چهارم‌ ارديبهشت 1366، در بانه براثر اصابت تركش و قطع پاها، شهيد شد. مزار وي‌ در گلزار شهداي سلطان‌آباد معدن‌ آبدشت بافت واقع ‌است.