منصور رضایی

پنجم بهمن 1341، در شهرستان بم چشم به جهان گشود. پدرش علي‌ و مادرش فاطمه نام‌ داشت. تا سال چهارم ‌متوسطه درس خواند، به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. بيست و سوم مرداد 1365، در سومار توسط نيروهاي عراقي بر اثر جراحات جنگي به شهادت رسيد. تاكنون اثري از پيكرش به دست نيامده است. مزار يادبود وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.
وی در خانواده ای مذهبی در شهرستان  بدنیا آمد و دوران دبستان را در دبستان ابوداود، دوران راهنمایی را در مدرسه راهنمایی سعدی و دوران دبیرستان را در دبیرستان فنی و حرفه ای خدمت شهدای 7 تیر درس می خواند و به تحصیل اشتغال داشته است.
از خصوصیات اخلاقی ایشان این است که با اخلاق خوش وارد خانه می شد و بر همه قبل از اینکه دیگران سلام کنند ایشان سلام می نمود. از همه احوال پرسی می نمود و در غم دیگران شریک می دانست خودش را و کاری می کرد که هیچکس از او ناراحت نشوند. او فردی راستگو و امین و هیچگاه وعده دروغ نمی داد و همیشه می گفت که خدمت به خلق ثوابش زیاد است. و نمازش را همیشه سر وقت می خواند و نسبت به بدحجاب حساس و سفارش به حجاب اسلامی می نمود. از وصایای شهید این بود که خانواده محترم و مهربانم میدانید که بازگشت همه به سوی خداست پس چه بهتر که انسان با معیار و شناخت و با هدف برای خدا و خلق خدا به شهادت برسد. امیدوارم که پدر و مادرم و خانواده ام از گناهان و اشتباهات و خطاهایم درگذرند و مرا حلال نمایند و سرانجام شهادت در سال 65 به کسوت مقدس سربازی اعزام به خدمت گردید و بعد از طی مراحل آموزشی در خاش به منطقه سومار اعزام گردید و در منطقه کردستان در عملیات کربلای 6 مفقودالاثر گردید. یادش گرامی باد.