منوچهر اسماعیل زاده آشینی

بسم رب الشهدا
به امید پیروزی حق علیه باطل
وصیت نامه اینجانب منوچهر اسماعیل زاده که داوطلب از طرف بسیج سیرجان به جبهه های حق علیه باطل می روم که تا آخرین قطره خونم در جبهه بجنگم و با پیروزی کامل برگردم تا این صدام و صدامیان و همکاران کثیفش سرکوب کنیم و از پدر بزرگوار و مادر و اخویها و تمام اقوام که دنبال سر بنده هستند هیچگونه ناراحتی نداشته باشید پس شما اگر ناراحت باشید چه فایده از جبهه رفتن من و جبهه رفتن من یکی ؟/؟ هزاران هزار از قبیل ماهاست و نه من، اگر احتیاج به شما هم باشد باید داوطلب و با جان و دل بیایید و از پدر م و اخویهای خود خواهش دارم که این مدت بنده میروم جبهه فقط شما زحمتی می کشید سررسی به بچه های من کنید و هر وسیله ای که احتیاج داشتند برایشان بگیرید و بچه ام محسن شیر برایش تهیه کنید و چون شما بزرگتر هستید به بچه های من دلداری بدهید و نه راه من است راه هر کسی است پس اگر من بروم آسایش شما درست است. فکرهای باطل نکنید.
پدر جان در ضمن درست است ما برای جنگ می رویم و نباید ما انتظار شهید شدن داشته باشیم و انسان باید دفاع کند. درست است ما سعادت شهادت نداریم و شهادت نصیب هر کسی نمی شود و اگر اتفاقی افتاد و شهادت نصیبم شد سررسی بچه های من کنید و بچه ام را مدرسه بگذارید و هر چه از منزلم و چیزی دیگری تعلق به خانم خودم می گیرد با رضایت کامل بپردازید و مانع ازدواجش نشوید و پشت سر من ناراحتی نکنید و اگر اتفاق افتاد بعد از وفات بنده گریه نکنید که گریه شما قلب بنده را به درد می آورد هر چه شما شاد و خوشحال باشید روح من هم همینجور است فقط شما کاری که میکنید طرفداری اسلام و همکاری کنید که این منافقان از خاک ایران بروند.

سوم تير 1335 ، در روستاي صوغان از توابع شهرستان بافت به دنيا آمد. پدرش گنجعلي، كشاورزی می کرد و مادرش حيات نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. كارگر معدن بود. سال 1360 ازداواج كرد و صاحب دو پسر شد. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. پنجم آبان 1362 ، در مريوان توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.