//فرازی از وصیتنامه شهید مهدی بهمنزاده:
“إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ”
بهراستی که همه از خدائیم و به سوی او بازگشت میکنیم.
پدر و مادر عزیزم! از روزی که قدم در این راه گذاشتم، جانم را وقف این هدف مقدس و این جهاد خداپسند نمودم و کشته شدن در راه خدا و رسولش را برای خود سعادت جاودانه دانستم و اکنون بیش از پیش به این حرف ایمان دارم، چرا که گذشت این مدت در این مناطق و دیدن صحنههای جنگ به من ایمان داد که راهم را درست انتخاب کردهام و این نبرد، جنگ بین نیروهای کفر و حق است و تنها آرزویم این است که بهراستی از لشکر اسلام باشم و عملم و کارهایم مورد رضای خداوند قرار گیرد.
… در مرگ من اندوه به خود راه ندهید و خدای نکرده شیون و زاری نکنید که این کار شما موجب کاستن از ثواب عمل من میشود.. از همه مهمتر، مرگ من سبب نشود که از ادامه راهم توسط برادرانم منصور و رضا جلوگیری کنید.
1359/10/26 سوسنگرد
مهدی، هفتم اردیبهشتماه سال 1340 در شهر كرمان به دنیا آمد. پدرش احمد، ارتشی بود و مادرش كبری نام داشت.
مهدی دانشجوی دوره كارشناسی متالوژی تربیت معلم شهرری بود که بر اساس احساس تکلیف، بهعنوان بسیجی در جبهه حضور یافت.
اوائل آذرماه سال 1360 به همراه برادرش منصور در پل سابله بستان بر اثر اصابت تركش به شهادت رسید.
جـزئیات شـهادت
اطـلاعات مـزار
تصویرمـزار
بدون دیدگاه