مهدی جعفربیگی علم آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ جُنْدِكَ فَإِنَّ جُنْدَكَ هُمُ الْغَالِبُونَ وَ اجْعَلْنِي مِنْ حِزْبِكَ فَإِنَّ حِزْبَكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ،وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَوْلِيَائِكَ فَإِنَّ أَوْلِيَاءَكَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَخدایا مرا از لشکر خود قرار ده زیرا سپاه تو فقط پیروزند و از حزب خود قرار ده زیرا حزب تو فقط رستگارند و از اولیا خود قرار ده زیرا اولیا تو هستند که خوف و ترسی بر ایشان نیست و اندوهی ندارند.
خدایا والوفاه راحه لی من کل شر (خدایا مرگ را آسودگی از هر شری برایم قرار ده)
نمی دانم از کجا شروع کنم و چه بگویم که گفته نشده باشد چون هر چه بگویم شهیدان جلوتر گفتند و رفتند . چون دیدم هر فرد مسلمان وظیفه دارد که وصیت نامه برای خود داشته باشد بنا به وظیفه خود چند جمله این وصیت نامه می نویسم: ” يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ” خدایا درود بی پایان و ستایشی فوق ستایش ستایش کنندگان بر تو که در این برهه از زمان ما را قرار دادی و رهبری از تبار پاک رسول الله برای راهنمایی ما قرار دادی و با درودی بی پایان بر کسانی که با خون مطهر خود صراط مستقیم را به ما نشان دادند کسانی که از جان خود گذشتند برای احیای دین اسلام و زنده کردن قرآن و درود بر خانواده شهدا که واقعا مصداق این کلام امام هستند که فرمود خانواده شهدا چشم و چراغ این مملکت هستند خدایا با تمام اخلاص آمده ایم و شهیدانی تقدیم کرده ایم این عزیزان را از ما بپذیر و با شهدای کربلا محشور گردان و ما را در برابر دشمن پیروز کن. پروردگارا ما با شهیدان پیمان بسته ایم و راه آنان را ادامه خواهیم داد و ای معبود و ای مولا قربه الی الله برای قربانی شدن آمده ام و اسماعیل وار آمده ام و ثابت کرده و کرده ایم که هر کدام شایستگی داریم که اسماعیل باشیم. خدایا در این مبارزه و راه راست تو مرا بسوی خود خواندی من هم با همه وجودم بسوی تو آمدم و از هر چه داشتم گذشتم و تمام هستی خود را قربانی پیشگاه مقدست کرده ام. خداوندا تو شاهد باش که من در این زمانی که تمامی این قدرتها و ستمگران بر این شده اند که صدای مظلومیت و حقانیت شیعه را در گلو خفه کنند من به ندای این سید بزرگوار و نایب بحق امام زمان این پیر جماران امام خمینی که برای احیای دین اسلام قیام کرده و ندایی که امام حسین(ع) در چند صد قرن پیش گفته بود اینک این سید عزیز آن ندا را تکرار کرده من لبیک گفتم و به جبهه آمده ام پس خدایا تو این خواسته مرا بپذیر: “و قتله فی سبیلک فوق لنا” خدایا توفیق عنایت کن که در راه تو کشته شدن خدایا اجابت کن چون تو خود فرمودی “ادعونی استجب لکم” خود فرمودی بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را. ای کسی که هر کس در خانه تو بیاید ناامیدش نمی کنی پس اجابت کن دعای مرا و بمیران مرا همانند اصحاب امام حسین(ع) و ای مظلوم کربلا حسین جان در کربلا تو یکایک شهیدان را در آغوش می گرفتی و می بوسیدی و با آنها وداع می کردی آیا می شود اگر خدا به من این بنده حقیر و ناتوان خود این سعادت یعنی شهادت را داد در آن موقع که من به خاک می افتم و رد خون خود می غلطم بیایی و دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاری و عطش عشق مرا به خدا سیراب کنی .
و دیگر سخنم به پدر و مادر و خواهر و برادرم. اول امیدوارم که مرا ببخشید مخصوصا مادرم تو و پدر رنجدیده. می دانم که خیلی سختیها و رنجها کشیدید امیدوارم که خداوند در روز قیامت شماها را با فاطمه زهرا (س) و علی(ع) محشور بگرداند و در شهادت من صبر کنید “ان الله مع الصابرین” و هرگز بخاطر من گریه و زاری نکنید من نمی گویم گریه نکنید. گریه کنید بر مظلومیت علی (ع) بر بی کسی امام حسن(ع) بر مصیبتهای زهرا(س) بر رنجهای امام حسین(ع) بر زندانی کشیدنهای امام موسی بن جعفر و بر مظلومیت شیعه و دیگر آنکه اگر جنازه ام رسید در لاهیجان دفن و بر بدنم (شیخ محمد و اگر نبود شیخ حسین) نماز گزارد و اگر جنازه ام نرسید هیچ ناراحت نباشید چون امانتی که خدا به شما داده بود می خواست اینطور تحویل گیرد می دانم سخت است ولی چه کنم خدا خیلی […] از اینها است و جمله دیگر با مردم مخصوصا مردمانی که هنوز اندر پس یک کوچه اند و به خود نیامده اند ای مردم مگر نشنیده اید که پروردگارتان فرمود وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ بجنگید با آنها […] کافران تاختند و فساد از روی زمین برداشته شود و هم آیین دین خدا باشید پس چرا دست روی هم گذاشته و مهاجرت نمی کنید برای یاری خدا مگر نمی دانید شهدا حق بزرگی به گردن شما دارند هنوز راه راست راهی که انبیا و امام امت خمینی و راهی که شهدار رفتند برایتان مشخص نشده پس گمراهید و دیگر سخنم با شما ای مردم همیشه در صحنه باشید و گول آدمهای پست را نخورید گول اشخاصی مانند شیخ علی تهرانی و امثال آنها یا آن روحانی نماها که مثلا آقای فلان که نمی شود اسمش را برد و جزء انجمن حجتیه است. انجمن حجتیه که امام فرمود بر خلاف این موج مردم حرکت نکنید که دست و پای شما را خواهند شکست و فقط و فقط در خط امام حرکت کنید و کسانیکه در خط رهبر هستند مانند منتظری این امید رهبر خیلی مواظب باشید که جز خط امام راهی را نروید و همیشه گوش به فرمان امام و کسانی که امام آنها را بر مسند جایی گذاشتند باشید. (اطیعو الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم باشید انشاالله که هستید.) از شما مردم شهیدپرور رفسنجان می خواهم که همیشه در صحنه بودن خود را حفظ کنید و امام را تنها نگذارید و هشیار باشید تا نتواند ضدانقلاب در شماها نفوذ کند و همینطور که خداوند به نماز اهمیت داده و فرموده (الصلوه عمود دین) یعنی نماز ستون دین است مانند ساختمانی که ستون نداشته باشد آیا می شود بر آن سقف زد همینطور اگر نماز مورد قبول قرار نگیرد هیچکدام از عبادتها مورد قبول قرار نمی گیرد یا اینکه رسول خدا فرمود درباره نماز (سلام کنید بر یهود و نصاری ولی سلام نکنید بر یهود امت من که سوال شد یهود امت شما چه کسانیند؟ فرمود: که می شنوند صدای اذان و اقامه را ولی حاضر نمی شوند در نماز). پس هر چه شما کردید نمازهای جمعه و جماعات را باشکوه برگزار کنید و دعا را فراموش نکنید مخصوصا دعاهای کمیل، ندبه و زیارت عاشورا را که ما هر چه داریم از این دعاها داریم، الدعا سلاح المومن، دعا سلاح مومن است و در پایان درباره راهی که انتخاب کردم کاملا آگاهانه بوده و به تمام منافقان و ابرقدرتها می گویم ای کسانی که فقط به نیروی خود می بالید هیچ نیرویی بالاتر از نیروی خدا نیست و ای ابرقدرتها آیا بزرگترین سلاح شما جز این نیست که ما را بکشید ما برای کشته شدن آمده ایم و از هیچ چیز ترس ندارم مگر از الله (الله توفنی مسلما) خدایا مرا بمیران به دین خود. و خدایا یک چشم بهم زدن مرا به خود وامگذار. و در پایان امید عفو دارم از پدر و مادر و خواهران و برادر و خویشاوندان و دوستان و امت حزب الله. والسلام. من الله التوفیق.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار.
ای جوانان عزیز ای مردم حزب الله بخدا قسم اگر به ندای امام لبیک نگوید و به جبهه برای یاری دین اسلام نیاید پیش مهدی زهرا در روز قیامت روسیاه هستید. به امید پیروزی اسلام بر جهان کفر صدامی بزودی زود و باز شدن راه کربلا انشاالله. امید عفو دارم.

يكم بهمن 1345، در روستاي لاهيجان از توابع شهرستان رفسنجان چشم به جهان گشود. پدرش محمد و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان مقطع راهنمايي درس خواند، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. هشتم مرداد 1362، در مهران توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسيد. مزار وي ‌در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.