مهدی زنگی آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ
روزی در اردوگاه در بالای تپه در حال قرآن خواندن برای فاطمه زهرا(س) با این آیه برخورد کردم که گویا آیه به  من گفت که ساعت مرگت نزدیک است و آن وقتی است که قمر دو نصف شده مثلا 21 ماه، شاید هم مسئله ذهنی بود نمی دانم !
آرزوی دیگری داشتم سوره دیگر را که شروع کرده بود، الرحمن علم القرآن. خیلی خوشحال شدم امیدوار شدم این آرزویم قبل از مرگ، لحظات آخر برآورده شود.
آرزوی دیگری بود که با خواندن سوره بعد آمد سبح لله ما فی السموات و الارض از خوشحالی شروع به راه رفتن کردم و نتوانستم بنشینم نمی دانستم باید چه کنم چون هر چه خواسته بودم گویا قرآن همان حرفها را به صورت مثبت به من می گفت. که این دو آرزو را شرح نمی دهم ولی فهمیدم که قرآن می گوید هر چه خواسته بودی به تو می دهم.
ولی یک تاسف از خودم دارم و شاید هم این آرزو را به قبر ببرم و آن اینکه کور و کر از این دنیا می روم و به درد صمُ بکمُ عمیُ گرفتارم و می ترسم جمال خدا را ندیده از این دنیا بروم. خدایا به فاطمه ات و به مهدی ات و به پیامبرانت در هنگام مردن در آخرین لحظات جمال خودت را به من نشان بده.
خدایا در فرج امام زمان ما تعجیل بفرما. خدایا عمر امام امت را به درازای آفتاب طولانی بفرما. خدایا به خانواده های شهدا صبر جمیل عنایت بفرما آمین یا رب العالمین. 62/12/1

بسم الرب الشهداء والصديقين

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ

السلام عليك يا ابا عبدالله ، السلا م عليك يا حجه ابن الحسن  
يا ابا عبدالله حال كه نتوانستم  به كربلا برسم ،شما را به مادرتان حضرت فاطمه (س) سوگند  كه در وقت مردن ،تو، به بالين من بيا ، قدمهايتان بر چشمهاى غرقه بخون من باد .

على عليه السلام فرمود ” فمن يمت يرنى ” يعنى هركس بميرد مرا مى بيند ، همين حرف كافى است كه انسان از عشق ديدن او بميرد ، تا او را ببيند ، يا على به جان حسينت دوست دارم  از تو خواهش مى كنم در وقت شهادت بر بالينم بيا .

يا حجت ابن الحسن من از وحشت قبر مى ترسم  شما را به پهلوى شكسته مادرتان  شب اول بر مزارم  بيا .

بار خدايا من هميشه آرزو داشتم  تا دراين دنيا هستم ، جمال وجلال تو را ببينم ، اما گناهان من مانع بودند . شما را به رسول الله سوگند  در آخرين لحظات عمرم حتى براى يك لحظه  جمالت را به من نشان بده  تا اينكه كور از دنيا نروم .

خدايا يادت هست كه در شب قدر امسال در بيابان پشت راه آهن ، سرم را روى خاك گذاشتم و گريه ها كردم  واز تو خواهش كردم كه مرا كور از اين دنيا نبرى  خدايا دل به رحمت تو بسته ام .

خدايا دستم خالى است  وبا كوله بارى از گناه به سوى تو روانه شده ام .

بار الها مگذار جلو ديگران در روز محشر شرمسار باشم . خدايا مبادا گناهان مرا در برابر همه آشكار كنى .

مادر عزيزم از همه محبتهايى كه به من كردى ممنونم  مادر جان فرزندت را بحل كن تو كوه استوارى هستى  ولى همسرم را دلدارى بده  اميدوارم خداوند به همه شما صبر عطا فرمايد .

حضرت رسول اكرم (ص) مى فرمود : من عقيل را دوست دارم ، چون از او فرزندى بوجود مى آيد كه  حسينم را يارى مى كند  . خوش ومبارك باد بر شما و خانواده شما كه رسول الله  شما را دوست مى دارد.
مادر جان باز هم براى من دعاى توسل بخوان  ودعا كن ، پدر جان هميشه  دوست داشته وميدارم تو عامل بسيارى از موفقيتهاى من بوده اى .

هر كس نزد امام رفت از قول من سلامش برسانيد ، وبگوييد تا جان در بدن ما هست از تو حمايت مى كنيم
اى مردم  شما را به خون شهدا يك لحظه از ياد امام غافل نشويد و در آخر اى خواهرانم واى برادرانم  صبور باشيد همچنان كه زينب (س) صبر كرد  سلام خدا بر او باد . بر رضاى خدا رضاى باشيد  ونكند آنچه كه شايسته نيست انجام دهيد .

هركس بر من نماز وحشت قبر بخواند  اگر توانستم جبران خواهم كرد

از حاج آقا شوشترى دعوت كنيد  در هفتم يا چهلم  من شركت كند  ، من او را دوست دارم وسلامم را به او برسانيد .

در آخر از همه شما التماس دعادارم   .

خداحافظ عزيزانم

مهدى زنگى آبادى  10/11/64

دوم دي 1344، در روستاي بهاءآباد از توابع شهرستان زرند چشم به جهان گشود. پدرش حسين، مغازه‌دار بود و مادرش زهرا نام داشت. در حوزه علميه درس‌ خواند. سال 1363، ازدواج كرد، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست و نهم بهمن 1364، در فاو عراق بر اثر عوارض ناشي از مصدوميت شيميايي به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي امامزاده عبدالله روستاي مطهرآباد تابعه شهرستان زادگاهش قرار دارد. او را رسول نيز مي ناميدند. برادرش محمد نيز به شهادت رسيده است.