هوشنگ مداحی پور

یا ایها الذین امنوا اذا نودی للصلوة فی یوم الجمعه

62/12/27. به نام خدا. به نام خداوندی که جان آفرید و نور رحمتش را در دل بندگانش و باران رحمتش را بر کشتزاران طبیعتش فرود آورد. به وحدانیتش قسم یاد می کنم که جز خدایی غیر از او نیست و محمد(ص) رسول و فرستاده اش و آخرین مرسل پیامبران است و علی(ع) اولین پیشوای مسلمین و رهبر شیعیان جهان است و یازده فرزندش جانشین بر حق وی و امام دوازدهم زنده و در حیات است. تا روزی که پروردگارش، اجازه ظهور به او بدهد. و امام خمینی نخستین رهبری است که بعد از چندین سال از دوران امامان عالیقدر، پا به عرصه گیتی نهاد و جهان را به سوی یزدان پاک هدایت کرد. اکنون که فروردین ماه، ماهی که همه ایرانی ها در حال جشن گرفتن هستند، وظیفه خود می دانم سفارش کنم که عید، روزی است که مستضعفین به نوایی برسند و در حالیکه شش سال از عمر پر برکت انقلاب نمی گذرد و مستضعفین ما در کشور به بدترین وضعیتی زندگی می کنند. سخن کوتاه کنم. سفارش می نمایم مادر من ارجمندم، به محض شنیدن خبر شهادتم به جای ناراحتی، خوشحال باشند. چرا که فرزندی تربیت کردند که پروردگار سبحان وی را به غلامی خود انتخاب کرد و این در حالی است که محیط نبرد آلوده اینچنین جوانانی را تحویل جامعه می دهد. سفارش به والده زجر کشیده ام دارم که صبور باشد و راضی به رضای خداوند. به برادران عزیزم و همشیره های محترمه و عزیزان دامادم که با اتحاد و یکپارچگی خود پشت دشمنان را به خاک بیاورند. با هم باشند و رشته دیدارشان نگسیلد.

کلیه اقوام و خویشاندانم که دین بر گردن من دارند، به والدین محترمم مراجعه کنند و یا حلالم کنند که در جهان اخروی در عذاب نباشم. از مال دنیا چیزی ندارم که تقدیم عزیزانم کنم و این جان ناقابلم را نثار راه امام کردم که انشاالله مورد رضای خداوند باشد و والدینم را خشنود و اقدامم را سربلند کند. از کسی هم طلب ندارم، اگر هم داشته باشم حلالشان باد. خداحافظ شما، و عمر پر برکت امام و راهش مستدام باد.

هشتم فروردین ماه سال یکهزار و سیصد و شصت و سه                                63/1/8  (هوشنگ مداحی پور)

نهم مهر 1338، در روستاي سنگدان سربيژن از توابع شهرستان جيرفت چشم به جهان گشود. پدرش شمسعلي و مادرش حليمه نام داشت. تا پايان مقطع متوسطه در رشته مديريت‌ تحصيل كرد و ديپلم گرفت. سال 1365، ازدواج كرد و صاحب دو پسر و يك دختر شد. شاغل اداره ارشاد اسلامي بود، نهم مهر 1371، در عباس‌آباد عنبرآباد جيرفت توسط اشرار بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي جيرفت واقع است.