کرامت محمدی

بسم رب الشهدا و الصدیقین

وصیتنامه ها انسان را می لرزانند«امام خمینی»

«اِنَّ اللهَ اشتَری مِنَ المُؤمِنینَ اَنفُسَهُم وَ اَموالَهُم بِاَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ یُقاتِلونَ فِی سَبیلِ اللهِ فَیَقتُلُونَ وَعداً عَلَیهِ حَقّاً فِی التَّوراةِ وَ الاِنجیلَ وِ القُرآنِ وَ مَن اَوفی بِعَهدِهِ مِنَ اللهِ فَاستَبشِرو بِبَیعِکُمُ الَّذِی بایَعتُم بِهِ وَ ذلِکَ هُوَ الفَوزُ العَظیمُ»

«خدا از مومنان جانها و مالهایشان را خرید، تا در بهشت از آنان باشند، در راه خدا جنگ می کنند، چه بکشند یا کشته شوند وعده ای که خدا در تورات و انجیل  و قرآن داده است به حق بر عهده اوست و چه کسی بهتر از خدا به عهد خود وفا خواهد کرد بدین خرید و فروخت که کرده اید شاد باشید که کامیابی بزرگی است.»

بنده چون دیدم که کشور جمهوری اسلامی در خطر است به گفته امام خود عمل کردم و به یاری رزمندگان و اسلام و دفاع از همین وطن به جبهه رفتم. وصیتم به پدر و مادر عزیز اگرچه می دانم از رفتن من به جبهه شما نگرانید و خیلی ناراحتید و این حق را من هم به شما می دهم چون در بزرگ شدن من خیلی زحمات متحمل شده اید و خواب و بیداری های زیادی کشیده اید و اکنون نوبت من بود که این زحمات و رنجهای شما را جبران کنم ولی افسوس که نتوانستم. وصیت من به پدر و مادر عزیز این است که در مرگ من اشک نریزید و گریه و زاری نکنید و از خدا صبر و حوصله بخواهید و خدا را شکر گذاری کنید که به شما چنین فرزندی داده که به گفته امام خود عمل کند و به سوی جبهه های حق علیه باطل بشتابد و تا آخرین قطره خون خود در دفاع از کشور جمهوری اسلامی و دین و قرآن و جنگ در راه خدا شهید شود. انسان به هر حال می میرد، چه بهتر است که در راه حق علیه باطل در حال مبارزه از دنیا برود و وصیت من به برادران عزیزم: نوروز محمدی، عزت الله محمدی، دادخدا محمدی، بختیار محمدی، شمعلی محمدی و عنایت محمدی این است که ای برادران عزیز اگرچه من دیگر در جمع شما نیستم و در جلسه شما شرکت ندارم، شما نباید نگران باشید و در مرگ من هرگز اشک نریزید و گریه و زاری نکنید و بدانید که این راه رفتنی است و همه ما باید برویم و چه بهتر است که مانند دیگر شهیدان و مانند امامان و پیامبران در حال مبارزه از این دنیا کوتاه و بی ارزش برویم. برادران عزیز اگرچه من نتوانستم دین خود را نسبت به پدر و مادر ادا کنم، شما به پدر و مادر یاری کنید تا هم دین خود را ادا کنید و هم دین مرا نسبت به آنها ادا نمایید و به نمازهای خود اهمیت قائل شوید و به فکر توشه آخرت باشید.

وصیت من به خواهرم این است که ای خواهر مهربانم می دانم که داغ برادر خیلی درد بدی است که نمی شود آن را تحمل کرد چون خود من این درد را دیده ام و داغ برادر را کشیده ام. اما شما باید بدانید که با این اشک ریختن ها و گریه کردن ها کاری از پیش نمی رود و هرگز در مرگ من اشک نریزید و لباس سیاه بر تن نکنید و فقط شکر خدا را بگویید و از او یاری طلب کنید که خداوند، بزرگ و یاری دهنده است. از همگی اقوام و خویشان می خواهم که از مرگ من ناراحت و نگران نباشند و بدانید که این راه، راه همگی شما و دیگران است که باید آن را بپیمایید و نمی شود جلوی آن را گرفت و وصیت من به ملت مسلمان ایران و به خصوص به مردم شهید پرور شهرستان جیرفت این است که جبهه ها را خالی نکنند و از کمک های خود به رزمندگان اسلام دریغ نکنند و تا پرچم جمهوری اسلامی ایران را در سراسر جهان به پا در نیاید، از پای ننشینید که این خون شهیدان به گردن شما است. اگر از پای بنشینید، فردای قیامت باید جوابگو باشید و امام عزیز، خمینی بت شکن را دعا کنید.

خدایا- خدایا- تا انقلاب مهدی- خمینی را نگه دار

والسلام علیک