یونس سالاری

بسم الله الرحمن الرحیم
وصیتنامه پاسدار شهید یونس سالاری
ابتدا سپاس خداوند متعال را که مرا بر شغل پاسداری که خدمتگزاری کوچک قرار داد که برای دفاع از اسلام کشور عزیزم برخواسته ام تا آخرین قطره خون که در بدن دارم در راه اسلام عزیز فدا کنم و سپاس خدایی را که مرا از خاک خلق کرد و به خاک بر می گرداند. چقدر بجاست که انسان ندای حق را پاسخ دهد و در راه او جهاد نمایید. من خودم مانند کبوتری رها شده که به سوی سعادت پرواز می نماید. احساس می کنم من همانند رهبرم خمینی بت شکن مرگ با شرافت را بهتر از زندگی ننگین دانسته و در تعقیب آنم. پدرم مرا ببخش که نتوانسته ام لیاقت فرزندیت را بجا آورم و خدمتهایی که برای بنده انجام دادی نتوانسته ام آنان را به جا آوردم.
اما مادر مهربانم امیدوارم رسالت خوب الهی بودنت را خوب انجام دهی و نبودن و بودن من در کنارت فرقی نداشته باشد برای انجام این رسالت زینب گونه من به شما به پدر و مادرم افتخار می کنم که شما چنین فرزندی داشتی و در راه اسلام دادید مادر در غم من گریه زاری نکنید که من ناراحت می شوم و هر وقت خواستی گریه کنید بیاد کربلا حسین که در آفتاب گرم و سوزان ظهر عاشورا بیفتید و برای آنان گریه کنید. مادر هر وقت بیاد من افتادی خواستی گریه کنید بر سر قبر من بیایید و برای طفلان حسین گریه کن وقتی مرا از تابوتم بر می دارید و در خاک می گذارید برای شهادتم به همدیگر تبریک بگویید اما برادرم یوسف به شما سفارش می کنم که دست از انقلاب و روحانیت مبارز و آگاه که اسلام عزیز را اینجا رسانیده اند دست نکشید و همیشه از آن […] کنید اما ای خواهرانم هرگز در شهادت من در غم گریه و زاری نکنید و زینب وار باید صبر و استقامت خود را حفظ کنید و برای مردم خوشرفتاری و مهربانی کنید.
اما ای همشهریان گرامی وصیتم این است که از خبر شهادت بنده هرگز اندوهگین نشوید و همیشه پیرو خط امام و انقلاب اسلامی باشید و رزمندگان اسلام را یاری کنید و با کافران که بر علیه حکومت اسلامی قد علم کرده اند بجنگید و پرچم توحید را در سراسر گیتی به اهتزاز در آورید و مستضعفین جهان را از زیر ظلم و ستم طاغوتها در آورده و پوزه آمریکای جنایتکار را بر خاک بمالند.

چهاردهم ‌شهريور 1338، در روستاي كنگ از توابع  شهرستان شهربابك به دنيا آمد. پدرش ‌حسن، كشاورز بود و مادرش معصومه نام داشت. تا پايان مقطع ‌متوسطه درس‌خواند و ديپلم برق گرفت. پاسدار بود، بيست‌وهفتم مهر 1362، در مريوان توسط نيروهاي عراقي بر اثر انفجار مين به‌ شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.