ناصر ايران نژاد

بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا  بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
گمان نکنید که کسانیکه در راه خدا کشته شدند مرده ندانید بلکه زنده اند و در نزد خدای خود روزی می خورند و ما نمی دانیم.”آنانکه رفته کاری حسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند”
با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و شهیدان گلگون کفن از هابیل گرفته تا کربلای حسین و از کربلای حسین گرفته تا کربلای ایران و سلام به خانواده های محترم شهیدان که با دادن جوانهای عزیز خود خواستند تا درخت اسلام را آبیاری کنند و خون حسین(ع) را در رگهای این ملت بجوش بیاورند. برادران اولین کاری که طالب شهادت و آن کسی که دلش می خواهد عشق به شهادت در او عامل شود . اولین وظیفه اش این است که نیت خودش را در کارها بررسی کند. نیتش را طاهر کند . باید نیتهای دنیایی که دارد استغفار کند تا نیتش از کارها آخرت شود وقتی نیت باشد بال همت رشد می کند وقتی که بال همت رشد کرد عالم برایش قفس می شود. تنگ می شود اگر عالم برایش قفس بشود آرزوی از قفس پریدن می کند پس انسان اول باید رشد کند تا عالم در نظر او کوچک شود خودش ترقی بکند تا بفهمد عالم یک جای کوچکی است و اینکه خودش رشد بکند مشروط به این است که نیتش خیر باشد. انسان باید در هر کاری به نیتش زیاد تکیه بکند و در هر کاری از خودش بپرسد این کار را برای چه می کند . هر وقت براش شد که این را برای خدا می کند انجام بدهد پس اولین کار برای کسی که می خواهد بتواند آرزوی شهادت بکند. ای برادرانی که در مزار من نشسته اید من از تمام از کوچک و بزرگ از پیر و جوان از همگی امید بخشش و عفو درام. برادران من به چه ترتیب به چه زبان از شما عفو بطلبم. ای برادران و خواهران اگر من در جایی به شما کمی بلند صحبت کردم و ناراحتی به شما ایجاد کردم مرا ببخشید من در این دنیا نمی توانم از شما بخشش بطلبم ولی در آن جهان راهی ندارم. من از تمام برادرانی که می توانند به جبهه بیایند و راه شهیدان را ادامه دهند . برادران امام را تنها نگذارید مانند کوفیان عمل نکنید.
پدر و مادر عزیزم شما به من خیلی زحمت کشیدید من را ببخشید چون اگر شما از من راضی باشید خداوند هم از من راضی باشد و از عموی عزیزم عباس امید عفو و بخشش دارم چون او خیلی به من زحمت کشیده است. از تمام اقوام امید عفو دارم از برادرانم و خواهرانم امید دارم که ادامه دهنده راه من باشد چونکه خدا می داند من امیدم تنها به این برادرانم است که راه صراط مستقیم امام را ادامه دهند تا بلکه خونهای این شهیدان زنده پایمال نشوند. والسلام علیکم و حمه الله و برکاته

دوم شهريور 1342،  در روستاي پسوجان از توابع شهرستان سيرجان به دنيا آمد. پدرش اكبر، كارگر معدن مس بود و مادرش ايران نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. كارگري ميكرد. به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. دوازدهم اسفند 1364، در دوكوهه غرق شد و به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي شهرستان زادگاهش واقع است.