درویش افضلی پور

بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار
بارالها تو می دانی تو آگاهی که عزیزتر از جانم چیزی ندارم فدایت کنم ای کاش ای کاش صد جان داشتم که هر صد جانم را فدایت کنم ای آفریدگار من، به خلق کننده جهان اگر پاره پاره شوم اگر بدنم به خاکستر تبدیل شود نخواهم گذاشت دست بیگانه به این میهن اسلامی دراز شود ای مردم شهیدپرور ایران و ای ایرانیها همه با هم این منافقین ضددین را شناسایی کنید و یک یک آنها را بدرک واصل کنید ای مرگ بر تو ای منافق. ای مرگ.
با سلام و درود به رهبر کبیر و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران امام خمینی و با درود به ملت شهیدپرور ایران و مردم جیرفت. سلام بر شما پدرم و مادرم که فرزندت را به این سن و سال رسانیدی و راهی جبهه کردید پدر عزیزم مرا ببخشید چون سرپیچی من از فرمان شما زیاد بوده مرا ببخشید چون راهی که رفته ام و وقتی به آرزویم رسیدم آسوده و راحت باشید. پدرجان از اینکه مرا به این سن رساندید متشکرم اجرتان به ایزد متعال. پیام من به ملت ایران اول این است که امام را تنها نگذارند پشت سر روحانیت را خالی نکنند برای امام دعا کنند و از خدا بخواهند مخصوصا در دعاهای توسل، کمیل که فرج امام زمان(عج) ما را حالا دیگر نزدیک کند و پیام دوم من این است مخصوصا برادران حزب الله که در شهرها زندگی می کنند و مقامات به کمک برادران روستایی رفته و آنها را از زیر بار اربابان که سالهای سال خون این بیچارگان را مکیده و هنوز هم می مکند رفته و آنها را از این رنج و ناراحتی نجات دهند و از روحانیون عزیز خواستارم به روستاها رفته و از نزدیک با این چهره های مظلوم این دورافتاده ها آشنا شوند. با سخنرانیهای خود آنها را مستفیض کنند. وصیت من به پدر و مادر و خواهران و برادرانم این است که برای امام دعا کنند و امام را فراموش نکنند از پدر و مادرم می خواهم وقتی به آرزویم رسیدم مرا در محل خودمان قبر کنند بر سر قبرم گریه نکنید جشن بگیرید اگر گریه کنید منافقین راخوشحال کردید برای من گریه نکنید برای امام حسین(ع) و 72 تن یاران گریه کنید از برادر بزرگم میخواهم شب جمعه با صدای دلنشین بر سر قبرم اذان بگوید(الله اکبر). از پدر و مادر و خواهران و برادرانم می خواهم در خانه جمعه ها دعای کمیل برگزار کنند. والسلام خداحافظ

يكم مهر 1344، در روستاي خاتون‌آباد از توابع شهرستان جيرفت متولد شد. پدرش ناصر و مادرش صديقه نام داشت. تا پايان مقطع متوسطه در رشته اقتصاد تحصيل كرد. پاسدار بود، بيست‌وهشتم مرداد 1365، در سنندج هنگام درگيري با گروه‌هاي ضد انقلاب بر اثر اصابت گلوله به صورت‌ و سر، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است. او را ميثم نيز مي‌ناميدند.