احمد سلیمانی ساردو

بسم الله الرحمن الرحیم

همسرم سلام. در بهار زندگی که بایستی همچون گلهای بهاری شکفته شوی، رنج و غم دوری من و تو، بس گران است. اما آیا هنگامی که زمستان ظلمانی به سراغ گلهای بهاری می آید، گلها پژمرده نمی گردند؟ آیا در مقابل دستانی که می خواهند شکوفه های گلهای بهاری را بچینند، خار دستانشان را خون آلود نمی کند؟ پس هنگامی که جبارین تاریخ بخواهند به سوی انسان های پاک و مستضعف دست دراز کنند، بر ماست که در مقابل ستم ستمگران بایستیم. سالروز شهادت شهید گرانقدر صدر اسلام و به خصوص خواهر مکرمه اش بنت الهدی را به همسر مهربان و محبوبم، تبریک و تسلیت عرض می نمایم. باشد که خون بنت الهدی با بنت الهداهای صدر اسلام و ایران اسلامی بیامیزد و ما را بر آن بدارد که صبر و استقامت را پیشه خود سازیم. چرا بایستی بنت الهداها در گوشه زندانها تکه تکه گردند؟ چرا نامردمان روزگار، زنهای بی دفاع را مظلومانه می کشند؟ چرا ما با این همه ظلم و ستم تاریخ، در غم جدایی هم غصه بخوریم؟

جا دارد که همچون کوه بایستیم و فریاد برآوریم که هان ظالمان تاریخ، راه ما راه اسلام است و راه قرآن، نوید پیروزی و بر افراشته شدن پرچم توحید در سراسر جهان. قرآن ما را بر آن می دارد که بخروشیم و آوای آزادگی سر دهیم.

همسرم از راه دور به تو سلام می رسانم. سلامی که از ته قلب برمی خیزد. همسرم، می دانم در تنگنا به سر می بری. می دانم و خدا بهتر می داند چقدر دین بر گردن من داری. همسرم، ای امید و آرزوی زندگیم، امیدوارم مرا ببخشی، خداحافظ شما. همسرت

اسما را از بابت من ببوس. غم و غصه به خود راه مده که این همه رنج و سختی توشه ای است از برای آخرت. عزیزم نگاه به این و آن مکن. بگذار دیگران در زمان باشند. بگذار آنهایی که سنگ اسلام به سینه می زنند، در بهترین منزل ها و ماشینها، به سر ببرند. بگذار آنهایی که وارث انقلاب شده اند، در ناز و نعمت به سر ببرند. اما همسرم این سرنوشت هر انقلابی است که بهترین فرزندانش را می خورد و وارثانش در ناز و نعمتند. همسرم حق داری که بگویی دیگران چرا؟ ولی چرا یاران اباعبدالله الحسین این حرف را نزدند؟ چرا یاران علی نگفتند؟ همسرم، یاران صدیق خمینی، شب و روز در تلاشند، می خروشند و بر دشمنان می تازند. همین یاران روح الله هستند که قوت قلبی برای همه ما می باشند. بگذار ظاهر صفتان در خوشی به سر ببرند. بگذار بچه هایشان در آغوش پدرانشان باشند. همسرم، به تو و به وجود تو افتخار می کنم. شاید بگویی اینها همه ظاهر سازی است ولی به خدا قلبم و روحم تو هستی. بی تو زندگی برایم معنا ندارد. از قول من خدمت مادر و خواهر مهربانم سلام برسان.

دیگر عرضی ندارم جز سلامتی تو

سوم مرداد 1341، در شهرستان جيرفت به دنيا آمد. پدرش محمد، كارگر بود و مادرش نازنين نام داشت. تا پايان مقطع ‌كارداني در رشته‌ پرستاري درس خواند. سال 1362، ازدواج ‌كرد و صاحب دو دختر شد. پاسدار بود، هفتم مرداد 1366، در بانه توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش ‌به گردن، شهيد شد. پيكر وي در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد.