خسرو اسدی

بسم رب الشهدا و الصدیقین
وَمَنْ يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا
هر که در راه خدا جنگ کند پس کشته یا فاتح گردد و بزودی او را اجری عظیم عطا کنیم.
با نام همیشه جاوید الله که آفریننده جهان و انسان و تمام خلایق است وصیتم را شروع می کنم. حضرت علی(ع) فرمودند بجنگید و بگذارید بجای لکه ننگ و امن، کفنتان آغشته بخون گردد و من هم که فرزند کوچکی برای اسلام و انقلاب هستم به این کلام علی(ع) توجه بسیاری دارم ، نمی خواهم لکه ننگ وجودم را بگیرد و مرا به سوی شیطان بکشاند و باید بگویم در راهی گام برداشتم که مولایم حسین(ع) سرور آزادگان در صحرای کربلا برداشت و فرزند مکتبی هستم که مکتب خداست و هر گامم در سوی هدفی است که سایر شهدا اسلام و قرآن با اهدا خون خود پیمودند و آرزویم این است همانطور که من اسلحه افتاده برادران شهیدم را برداشتم دیگر فرزندان اسلام اسلحه افتاده مرا بردارند و راهم را همچون سایر شهدا که ادامه دهندگان بسیاری داشتند و دارند ادامه دهند و اگر خدا این آرزو را که افتخار من است نصیب من گرداند این را بدانید که من فقط بین شما نیستم ولی همانگونه که در قرآن آمده است در نزد خدا زنده ام و روزی می خورم. پدر و مادرم از اینکه توانستم با رضایت شما به جبهه بروم بسیار آرامش خاطر دارم و از تمام کسانی که مرا می شناسند می خواهم که اگر خطایی از من دیده اند ببخشند تا در پیش شهدا آبرومند باشم و با چهره ای نورانی در جهان آخرت در پیش خدا محشور شوم. من شهادت را آرمان خود می دانم و نمی خواهم که به سوی ننگ و خواری قدم بر دارم بلکه می خواهم که یا به پیروزی برسم و یا شهید شوم که اگر پیروز شدم پیروزی افتخار من است و اگر هم شهید شدم در آن صورت این افتخار بسیار عظیم الهی را به نایب برحق مهدی(عج) و تمام شیعیان جهان تبریک می گویم. دیگر وصیتی ندارم و همگی را به خدا ی بزرگ می سپارم. والسلام- خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار

ششم شهريور 1348 ، در روستاي كُرُم از توابع شهرستان شهربابك به دنيا آمد. پدرش رمضان، دامدار بود و مادرش نرجس نام داشت. تا دوم متوسطه درس خواند. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست و نهم دي 1365 ، در شلمچه بر اثر اصابت تركش به كتف و صورت، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي شهرستان زادگاهش واقع است