رمضان زین الدینی

بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان با نام او که یاری دهنده مستضعفین و کوبنده مستکبرین است. خدایا چه زیبا است شهادت در راه تو.
ای مادر و پدر عزیزم نباد که بر مرگ من گریه کنید و چون شهادت در راه خداوند هیچ وقت گریه ندارد. چون ای مادر عزیزم اگر بر مرگ من گریه کنید چشم دشمنان اسلام و دشمنان خداوند را شاد کردید و مانند زینب (ع) صبور باش و بدان مادر در راهی قدم نهادیم که امام حسین و 72 تن از یارانش نهاده بودند و باید افتخار کنی که چنین فرزندی داشتی که راه انبیا و امامان خود را ادامه داده است و نگذاشت که کفار بعثی به خاک وطن عزیزم به چشم بد نگاه کنند و خداوندی که ما را آفریده است که هر وقت که خواست ما را می گیرد چه بهتر است که در راه او و دین او پیامبر او و امامان او به شهادت برسی.
مادرجان وصیت من به شما صبر تقوا و حجاب است. پاداش صبر […] برایتان روشن می شود و اگر احیانا خواستید گریه کنید برای من گریه نکنید برای سالار شهیدان حسین بن علی(ع) گریه کنید و به یاد روز عاشورا بیفتید که حضرت زیبنب و 72 تن را از دست داد و در راه خداوند صبوری را پیشه کنید زیرا همیشه انسان با صبوری پیروز است و البته از برادرش حسین این بود وصیتش به زینب که خواهر مبادا بر سر گودال قتلگاه بیاید و زینب پذیرفت و تو هم ای مادر زینب گونه عمل کن .
و من از جوانان روستای خود تقاضا می کنم که به جبهه ها بیایند و راه خداوند و ائمه اطهار جهاد کنند. ای مادر عزیزم هر شب جمعه از شما تقاضا می کنم بر سر قبر من بیایید و برای حسین گریه کنید و هر جا که دوست داشتید مرا به خاک بسپارید. والسلام.

نهم خرداد 1350، در روستاي خاتون‌آباد از توابع شهرستان شهربابك به دنيا آمد. پدرش علي، كارگر بود و مادرش سلمي نام داشت. تا پايان ‌مقطع راهنمايي تحصيل‌كرد، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست‌و‌نهم دي 1365، در شلمچه بر اثر اصابت تركش به ‌شهادت رسيد. پيكر وي در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد.