عباس تقی پور

بسم الله الرحمن الرحیم

بنام دلشدگان کربلا و به یاد شهدای صدر اسلام و بنام پروردگار عالمیان و بنام خمینی زمان روح خدا سرور اسلام و رهبر دین وصیت نامه ام را شرح می کنم:

پس از عرض سلام به خانواده های شهدا و بعد از آن به معلولین و بعد به امت شهیدپرور اسلام و پدر و مادرم من از چند آسیب می ترسم که شما بدانید که ما عاشقان مهدی ،عاشقان حسین ،عاشقان خمینی پیروان آئین و شرف اسلام هستیم.

ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاءعند ربهم یرزقون “مپندارید کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه آنان زنده و در دنیای آخرت روزی می خورند. “

ان الله يحب الذين يقاتلون في سبيله صفا كانهم بنيان مرصوص.[6] “خداوند دوست دارد كساني را كه در راه او در صفي به هم‌پيوسته همچون شالوده‌هاي سربي مي‌جنگند.”

درود بر شما صبر کنندگان درود بر شما عزیزان شهدا و درود بر شما امت حزب الله،درود بر شما سنگر نشینان مدارس درود بر شما شرکت کنندگان در دعای کمیل………….

سلام بر شهدای اسلام، اسلامی که از تبار خون شهیدان است سلامی که آنقدر با دشمن در شمشیر بوده اند که دین اسلام را آورده اند. امیدوارم از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیری نکنید و به آینده خودتان هم فکر کنید آن آینده ای که در آنجا سزای اعمال و یا به پاداش نیکی هایتان می رسید.

ای امت شهیدپرور و ای ایثارگران در راه الله ای حماسه آفرینان یاد بگیرید از این شهیدان یاد بگیرید از این سلحشوران یاد بگیرید…..

ای نادان ها !ای ضد انقلاب ها!از رهبر کبیر انقلاب یاد بگیرید و امیدوارم این ناسزاها را کنار گذاشته و به اسلام دعوت شوید.

چند نکته درباره درس بشما دارم:اطلب العلم من المهد ال الحد “دانش بجویید که دانش رو به گسترش است ” دانش بجویید که دستمان  را دراز نکنیم ، دانش بجویید که گدای دنیا نباشیم ،زگهواره تا گور دانش بجوی پس معلوم می شود چه پدری باشد که چه مادری باشد که چه برادری باشد که چه خواهری باشد که جلو فرزندش را از درس خواندن یا به جبهه آمدن بگیرد آخر به فکر آینده دنیای خود باشید.

ای مدرسین امیدوارم که درس را ادامه دهید امیدوارم که هیچ گونه سر پیچی از درس نکنید من وقتی که میخواستم به جبهه بروم وجدانم راضی نبود. وجودم،روحم و جسمم راضی به این حرکت نبود. نتوانستم خود را به درس کنترل نمایم و امیدوارم که نتیجه بگیرید. در هر شرایط انسان باید خود را به خدا بسپارد ای مردم ای امت حزب الله خداوند این فرد را تحویل جامعه می دهد و بعد او را پس می گیرد.

پدر و مادر من یک امانت پیش شما بودم و حالا آن امانت رفته،این امانت چه الان و چه 50 سال بعد ،این امانت بوده..

ای جوانان حزب الله در خود بیاندیشید و بفکر بروید که چه قدر افراد در جامعه رفتند و خود را زیر گلوله دیدند اما عاشقانه به شهادت رسیدند امیدوارم که نباشد کسی جلوی فرزند شجاعش را بگیرد.

ای امت حزب الله شما میدانید که اگر در جبهه باشی اگر در آمریکا باشی مرگ همه جا هست مرگ همه و همه را می شناسد وقتی که در دامان مرگ می افتید یعنی تصادف می کنید این یک افتادن در دامان مرگ است و باز مرگ تو را رها می کند و بعد روزی می رسد که مرگ حتما به سراغ ما می آید.

امیدوارم که از این وصیت نامه تجربه گرفته باشید و در خود سنجید و فکر کنید در خود بیندیشید و از خود سوال کنید…  .

يكم بهمن 1349، در روستاي الهيه نوق از توابع شهرستان رفسنجان زاده شد. پدرش حسين، كشاورز بود و مادرش خيرالنساء نام داشت. تا سطح سه اتمام كفایتين در حوزه علميه درس خواند. روحاني بود، به ‌عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. يازدهم ‌تير 1365، در مهاباد بر اثر اصابت‌ تركش به ‌سينه، شهيد شد. مزار وي در زادگاهش واقع‌است. برادرش محمد نيز به شهادت رسيده است.