محمد رحمان جو

بسم الله الرحمن الرحیم
اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمد رسول الله و اشهد ان علی ولی الله
بارخدایا تو را شکر می گویم که بر من منت زیادی نهادی که دوران جوانیم را در زمان حیات دوباره اسلام قرار دادی. خدا را شکر می گویم که جوانیم را در بین سربازان اسلام گذرانیدم خدا را شکر می گویم که نامم را در لیست سربازان اسلام نوشتم و خود را لبیک گوی امام یافتم که انشاالله امام مهدی(عج) تعالی  نام اینجانب را در زمره سربازان خود به حساب آورد و نیز امام عزیزمان را در این زمان از خود خشنود کرده باشم. باید بگویم که در طول مدتی که امام خمینی را شناختم محبت ایشان را در قلب و رگ و پوستم جای گرفت و ایشان را از صمیم دل دوست داشتم که این نعمتی است از جانب خداوند متعال که در این زمان به ما عنایت فرموده است.
وصیت من به تمام مردم بخصوص آشنایان و اهل خانواده این است که قدر این امام را بدانید و ایشان را از بهترین چیزی که دوست دارید بیشتر دوست بدارید که در نزد انسان بهترین چیز جان است که باید نثار هدف امام گردد.
باری پدر و مادر عزیزم اینجانب نتوانستم در طول حیات زندگی محبتهای شما را جبران نمایم و اگر هم خوبی کردم نمی توانستم جبران نمایم و از شما خواهشمندم که مرا عفو کنید.
و نیز خدمت همسر عزیزم عرض می کنم که در طول مدت زندگی مرا شرمنده محبتهای خویش کردی من از شما تقاضای عفو و بخشش دارم و از شما تقاضامندم که فرزندمان را به نحو احسن تربیت نموده و ایشان را فردی نمونه اسلام تربیت نمایید.
در آخر همگی شما را به خداوند باریتعالی می سپارم. والسلام

هشتم مرداد 1340، در شهرستان رفسنجان متولد شد. پدرش ‌علي، بنا و معمار بود و مادرش سكينه نام داشت. تا پايان مقطع متوسطه در رشته تجربي درس خواند و ديپلم گرفت. سال 1364، ازدواج كرد و صاحب يك دختر شد. پاسدار بود، چهارم دي 1365، با سمت فرمانده گردان پرسنلي در خرمشهر بر اثر اصابت گلوله به پشت و پهلو، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي روستای عباس آباد زادگاهش واقع است.