علیرضا بهجت آباد زینلی

بسم الله الرحمن الرحیم

گویای عشق

آنان که او را شناختند جان را چه کنند.

قربان بدن بی سر اباعبدالله شوم . دوستان همه رفتند و ما مانده ایم آری اینچنین بود برادر شبها به یادش گریه ها می کرده اند سر را به خاک ها می گذاشتند و خدایا خدایا می کردند لحظه ای نمی شد که او را فراموش کنند چون همه عاشق او شده اند.

بنام خدا “رمضان”

بسبب قتل علی (ع)، عدل علی(ع)، دین علی(ع)

سلام بر رمضان، سلام بر فرق شکافته حضرت علی(ع) خدایا من روسیاه هیچی ندارم در درگاه تو من هیچ اعمالی ندارم در مقابل خون شهیدان این ماه را با نام تو شروع به روزه گرفتن کردم و امید آن دارم که لااقل اعمالی را که در این ماه انجام می دهم مورد قبول تو باشد. خدایا روزها را با مردم در مسجد سجادیه به جماعت می ایستم و نماز می خوانیم از مردم می خواهم که فقط ماه مبارک رمضان در مسجد جمع نشوند همیشه به یاد خدا بیایند و نماز جماعت را بپا دارند.

خدایا تنم طاقت آتش جهنم را ندارد من بنده ای گنهکارم ولی در این ماه توبه می کنم و به تو باز می گردم انشاالله که بپذیری این توبه از بنده حقیرت . خدایا دوستانم همه رفتند واقعا همانها بوده اند که تو را شناختند و به راه تو امده اند و در راهت بزرگترین مقام را به دست اورده اند و آن شهادت است . خدایا ما که لیاقت شهادت را نداریم ولی تو را به این ماه قسم می دهم که من را روسیاه جلو دوستانم نکن. خدایا شب شهادت امیرالمومنان گذشت بنده حقیرت یاد علی را گرامی داشتم وظیفه خود را انجام داده ام انشاالله که مورد قبول درگاهت واقع گردد.

مردم عزیز شهیدپرور انشاالله که تمام کارهایتان علی وار باشد و همچنین جبهه جنگ را فراموش نکنید و علی گونه بجنگید. نکند به جبهه نروید که شهدا جلوی شما را در آن دنیا آخرت خواهند گرفت. حضرت علی(ع) را سرمشق خود قرار دهیم از پسر او حسین(ع) درس بگیریم که چگونه در جهاد خدا صبور و شکیبا بوده اند مردم، اسلام سختی دارد، اسلام انسان راحت طلب و در خانه بودن و آسایش طلب نمی خواهد. به یاد رزمندگان باشیم که چگونه در گرمای داغ خوزستان می جنگد و چگونه در کردستان در هوای سرد در کوهها استقامت و مقاومت می کنند.

به یاد اهل بیت حسین بن علی(ع)  به یاد زینب (ع) که چه مصیبتهایی که ندید. خدایا مرا در سختی دنیا و عذاب دنیا قرار ده که گناه زیاد دارم. نمی خواهم در آخرت در کنار دوستان خود روسیاه باشم که آنها بگویند ای بدبخت مگر تو رزمنده نبودی چرا گناه کردی.

خدایا ماه مبارک رمضان رو به پایان است ولی عبادت برای تو هیچ وقت تمام نخواهد شد. باشد که کارهای ما در این ماه مورد قبول تو باشد.

الان که دارم این چند سطر را می نویسم در سجادیه هستم. ای پدر و مادرها فرزندانتان را به جبهه بفرستید که اسلام در این موقع از زمان احتیاج به خون دارد بعضی از پدرها بچه های خود را با مادیات نگه می دارند و می گویند فرزندم اگر تو به جبهه نروی من برایت ماشین می خرم و یا زن برای تو می گیر و ای برادر و ای خواهر من اسلام بیشتر از اینها ارزش دارد در آن موقع پیامبران و ائمه اطهار از جان خود گذشتند و صبر و استقامت کرده اند تا اسلام زنده بماند ولی خالا ما باید از جان خود بگذریم و اسلام را زنده نگه داریم باشد که شش ماهه علی اصغر حسین بن علی(ع) درس بگیریم و شهامت و ایثار و شجاعت را از ابوالفضل العباس سرمشق بگیریم انشاالله.

و خدایاصبر و استقامت را به خانواده های شهدا، اسرا، مفقودین، جانبازان عطا بفرما. شهدایی که از جان خود گذشته اند و درخت اسلام را آبیاری کرده اند و درس شجاعت را از مولای خود حسین ین علی(ع) گرفته اند. اسیرهایی که در زندانهای بغداد هستند و انشاالله روزی برسد که به خانه های خود برگردند و به اسلام خدمت کنند.

خدایا چند روزی است از خانه بیرون رفتیم و در گرمای داغ خوزستان بسر می بریم کنار رزمندگانی هستیم که از جان و مال خویش گذاشتند . بیشتر برادرانی که اینجا هستند چهره های جوانی دارند که هدفشان راه حسین بن علی(ع) است.

پیرمردان هم همچون حبیب بن مظاهر در جبهه ها حضور دارند و دل جوانها را گرم می کنند و به آنها درسها می اموزند و با ایمان خود و جنگ علی گونه کفر صدامی را به نابودی می کشند.

و این شعر را در بهر انها می نویسم:

خوشا آنانکه با اثبات ایمان / بساط کفر برچیدند و رفتند

خوشا آنانکه با عشق حسینی / شهادت را پسندیدند و رفتند

خوشا آنانکه فرمان خمینی / بگوش خویش بشنیدند و رفتند

خوشا انانکه با ایثار هستی / ز هستی دیده پوشیدند و رفتند

خوشا انانکه بهر حفظ اسلام / علیه کفر جنگیدند و رفتند

خوشا آنانکه بهر یاری دین / بخون خویش غلطیدند و رفتند

خوشا آنانکه وقت دادن جان / به جای گریه خندیدند و رفتند

خوشا آنانکه با گلبانگ تکبیر / چو شیر نو خروشیدند و رفتند

خوشا آنانکه در این نهضت ما / به سهم خویش کوشیدند و رفتند

خوشا آنانکه بذر لاله لا خون/ بخاک تیره پاشیدند و رفتند

خوشا آنانکه بر قاف عدالت /  لوای عدل پوشیدند و رفتند

خوشا آنانکه در زندان طاغوت / ز مرگ خود نترسیدند و رفتند

خوشا آنانکه قدر حق و باطل /  بفکر خویش سنجیدند و رفتند

خوشا آنانکه پیروزی ما را / به چشم خویش دیدند و رفتند

خوشا آنانکه چون ژولیده از دل / به سهم خویش کوشیدندو رفتند.

حسین بن علی چقدر خطابه خواند و چقدر عمل کرد. حجم خطابه های او چقدر کم و حجم اعمال او چقدر زیاد بود وقتی عمل باشد گفتن زیاد نمی خواهد آن کسی که در خطابه اش فریاد می کشد که : هر کسی که آماده است خون دلش را در راه ما ببخشد هر کسی که تصمیم گرفته است به لقا پروردگار برسد، چنین کسی با ما کوچ کند(آن کسی که به هوس کشورگیری آمده است، برگردد) آن که از جان گذشته نیست، با ما نیاید . قافله ما قافله از جان گذشتگان است.

و خدایا چند کلمه ای درباره پدر و مادرم بگویم خودت گفتی که هر کسی دل پدر و مادرش را ناراحت کند من را ناراحت کرده و عذابی بر او قرار می دهیم خداوندا تو خودت شاهد بودی که من بدبخت هیچ وقت نشد که دل پدر و مادرم را شاد کنم این را از ته دل می گویم. پدر و مادر عزیزم این فرزند شما که همیشه باعث دردسر شما و باعث ناراحتی شما بوده حالا قلبش ناراحت است چون دل گرمی دل شما را هیچ وقت بدست نیاورده است من را ببخشید مرا عفو کنید این جملات را در صورتی دارم می نویسم ای پدر و مادرم که اشک در صورتم جاری شده است من التماس دعا دارم. مادرجان تو برایم همواره مادری نمونه بودی آنچنانکه همیشه آرزو می کردم تا توفیقی بیابم و شرح حالت را به عنوان زنی از زنان پیرو واقعی فاطمه(ع) بنویسم تا سرمشقی برای دیگران نیز باشد.

شانزدهم بهمن 1346 ، در شهرستان تهران به دنيا آمد. پدرش محمد،لاستیک فروش بود و مادرش زهرا نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس خواند . به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. چهارم دي 1365 ، در ام‌الرصاص عراق به شهادت رسيد. پیكر وي مدتها در منطقه برجا ماند و سال  1374 پس از تفحص، در گلزار شهداي شهرستان رفسنجان به خاك سپرده شد.