حسین حسنی کبوترخانی

بسم الله الرحمن الرحیم
اشهد ان لا اله الا الله شهادت می دهم خدا یکتاست و شریکی ندارد.
اشهد ان علیا ولی الله شهادت می دهم علی ولی خداست.
خدایا تو شاهد باش که من برای و بخاطر اسلام و قرآن جنگیدم و شهید شدم. با سلام و درود بر منجی عالم بشریت آن مهدی موعود امام زمان و با سلام و درود بر شهیدان کربلا آن سرور آزادگان حسین بن علی(ع) و با سلام و درود بر شهیدانی که در راه اسلام جان دادند و خون خود را بر پای درخت اسلام ریختند و با سلام و درود بر شهیدان والفجر هشت و با سلام و درود بر امام امت خمینی عزیزمان آن پیر جماران. من دوست دارم مانند حمزه شهید شوم. این را بگویم که اگر بتوانم یک کار برای انقلابم و اسلام عزیز بکنم همین است که خونم را بپای اسلام عزیزم بریزم و اگر شما هم به آیات خدا و روایات گوش فرا دهید متوجه می شوم که دنیا بی ارزش است و بهتر آنکه ما هم برای آن کوشش نکنیم و جانمان را به خالقمان هدیه کنیم خداوند متعال این نعمت بزرگ را به من داده که شهید راه امام حسین بن علی(ع) قرار دهد. پیام من به مردم حزب الهی رفسنجان این است که امام عزیزمان را تنها نگذارند و بگویند امام عزیزمان ما مردم کوفه نیستیم که تو را تنها بگذاریم و من از مردم حزب الهی رفسنجان و کبوترخان می خواهم همینطوری که من نگذاشتم اسلحه شهیدان والفجر هشت بزمین بماند و نگذاشتیم دشمن بعثی کافر کمر راست کنند و اسلحه شهیدان والفجر هشت را برداشته و بسوی جبهه ها شتافتم و از شما مردم حزب الهی رفسنجان کبوترخان می خواهم نگذارید لوله اسلحه من خنک شود و شما با شوق و ذوق با کفار بعثی بجنگید و کمر دشمن را خرد کنید و راه ما را ادامه دهید و نگذارید جبهه ها از نیرو خالی شود و من راه شهیدان والفجر هشت را ادامه دادم. ای امام بدان ما مردم کوفه نیستیم و به ندای شما لبیک گفتم. پیام من به مادران شهیدان این است نگذاشتم کفن شهیدان و فرزندان شما خشک شود. نگذاشتم اسلحه آنها بر روی زمین بماند و اسلحه آنها برداشتم و راه آنها ادامه دادم و افتخار من این بود که مرگ من شهادت در راه خدا شد. خدا را شکر می کنم که من در رختخواب به خواری و خفت نمردم. حتما جنازه ام را پهلوی خاک مادرم بخاک بسپارید.
این وصیت نامه را در میدان ابراهیم و در بهشت زهرای کبوترخان بخوانید.

يكم ‌دي 1339، در روستاي ‌كبوترخان از توابع ‌شهرستان رفسنجان چشم به جهان گشود. پدرش علي، كشاورز بود و مادرش كبري (فوت 1362) نام داشت. تا اول راهنمايي درس خواند. كشاورز بود، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. يازدهم تير 1365، در مهران توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. پيكر وي در زادگاهش به خاك سپرده شد.