محمد حسین بهادری زاده

بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ  براستی خداوند دوست دارد کسانیکه در راه خدا کشته می شوند و می جنگند و چون ستونی محکم در صفوفی آهنین بر علیه دشمنان خدا مبارزه می کنند.
پدر و مادر و برادر و خواهر: اینک که اسلام احتیاج به رزمنده دارد و صفوف آهنین رزمندگان پشتوانه حیات اسلام است و خون این رزمندگان ضامن پیروزی اسلام و طلیعه حکومت جهانی مهدی(عج) است باید به یاری اسلام شتافت و کوشید که جامه ذلت بر تن نپوشید. پدر و مادر، مردانه مردن بهتر از اینکه در زیر بار ذلت ماندن و با کافر مصالحه کردن است. مادر و پدر عزیز اینک اسلام به این جانبازیها و فداکاریها نیازمند است و بر همه ماست که از اسلام عزیز و راه حسین(ع) مظلوم دفاع کنیم پدرم شما به حسین(ع) اقتدا کنید که در روز عاشورا هر لحظه که جوانان عزیزش شهید می شدند چهره اش افروخته‌تر و بانشاط تر می گشت. بر مرگم صبر کن و الگویی باش برای جامعه همیشه بیدار اسلامی ایران و مادرم و خواهرم شما نیز به زینب(ع) و لیلا اقتدا کنید و صبور باشید که من از علی اکبر حسین(ع) عزیزتر نیستم و از جوانان بنی هاشم گرامیتر نیستم. مادر هر چند که تحمل مرگ فرزند سخت است لیک بواسطه اینکه همدردی کنید با زینب(س) و لیلا علی الخصوص در این ماه محرم صبر کنید. خواهرم تحمل مرگ برادر سخت است لیک تحمل آورید که تمام سختیها با صبر و بردباری حل می گردد. برایم گریه نکنید هر موقع که بیاد من افتادید بیاد جان فشانیهای حسین(ع) و علی اکبر(ع) بیفتید و گریه کنید و برادرانم سفارشم به شما دامه راهم است. زنهار رنهار که دست از جبهه بر ندارید که امروز حیات اسلام به این جنگ بستگی دارد و بر تمامی دوستانم و اقوام و خویشانم سفارش به تقوا و نماز است. نماز جماعت و جمعه را ترک نکنید. الله الله در مورد جبهه ها که جبهه را ترک نکنید و هرگز دست از یاری امام بر ندارید. چون عده ای از دوستان از من قول گرفته اند که مراسم دفن را آنان به عهده داشته باشند لذا وصیت می کنم که مراسم را به این دوستان خصوصا حسن نورمندی و محمد آباده ای واگذارید. داماد عزیزمان غلامرضا امیدوارم از کارهایی که من در گذشته کرده ام امیدوارم که مرا مورد عفو و بخشش خود قرار دهید. بر من و بر مزارم اشک نریز چون اشک ریختن تو باعث ناراحتی من است. اگر خواستی گریه کنی برای حسین(ع) و دیگر شهدا خصوصا 72 شهید حزب جمهوری اسلامی گریه کن.

بيستم ارديبهشت 1344 ، در شهرستان سيرجان به دنيا آمد. پدرش درويش، كشاورزي ميكرد و مادرش نوش‌آفرين نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. نقاش بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. یکم آبان 1362 ، در مريوان توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به كمر، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.