احمد اسماعیلی طرزی

السلام علیک یا ثارالله
با سلام و درود به رهبر کبیر و سلام به پیشگاه مبارک و مبارز دلیر پرچمدار عالم تشیع حضرت امام خمینی این وصیت نامه خود را آغاز می نمایم.سوگند بجوانیم و بروحم و بقلم عاشق اسلام عزیز هستم و شهادت را بزرگترین نهضت الهی می دانم چون اسلام ارزشمند است و اما ای پدر و مادر و ای برادرانم و ای خواهرانم سلام علیکم پس از تقدیم عرض سلام اگر خداوند تبارک و تعالی صلاح دانستند که من شهید شوم مرا حلال کنید و مبادا گریه و زاری و اشک بریزید که من رضایت ندارم و از تمامی جوانان عزیز می خواهم اسلام را یاری کنید و هر برادری از شما بزمین می خورد و در خون غلت می خورد فوری اسلحه برادران را بردارید و بسوی کربلای حسین(ع) بشتابید و راه کربلا را باز کنید که تمام هدف و مقصد ما همان است و در پایان از تمام دوستان و رفیقان و همسایگان و خویشان می خواهم مرا حلال کنند اگر خدای ناکرده از من بدی دیده اند در صورتی که من هنوز سن و سالی ندارم و بکسی بدی نکردم. خدا یار و نگهدار شماها باشد. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.

پانزدهم ارديبهشت 1345، در روستاي طرز راور از توابع شهرستان كرمان چشم به جهان گشود. پدرش حسين و مادرش زينب نام داشت. سواد خواندن و نوشتن نداشت. كارگر بود، به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. چهاردهم‌آبان1364، در اروندكنار بر اثر اصابت تركش و موج‌گرفتگي به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.