سید محمود سید باقری شریف آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ»

درود و سلام پروردگار بر همه انبیاء و شهدای راه فضیلت.

عزیزانی که با خونشان درخت تنومند اسلام را آبیاری نمودند و مرگ سرخ را بر زندگی ذلت بار همراه با ستمگری ترجیح دادند و جوابگوی ندای جانسوز «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرنی» امام حسین (ع) شدند.

توصیه ای که پس از شهادتم نسبت به ملت شهیدپرور دارم، این است که اگر می خواهید کشورتان از شر اجانب مصون و محفوظ بماند هرگز دست از پشتیبانی ولایت فقیه برندارید.

به پدر و مادر و اقوامم توصیه می کنم در مرگ من گریه نکنید؛ چون شهداء به اوج کمال می رسند، به جائیکه بهشت پیش آن بسیار کوچک است؛ زیرا پیامبر (ص) می فرماید:

«مَا مِن أَحَدٍ يَدخُلُ الْجَنَّهَ فَيَتَمَنَّى أَن يَخرُجَ مِنهَا إِلاّ الشَّهِيدُ فَإِنَّهُ يَتَمَنَّى أَن يَرجِعَ فَيُقْتَلَ عَشرَ مَرَّاتٍ مِمَّا يَرَى مِن كَرَامَةِ اللَّهِ»

هیچ فردی در روز قیامت تقاضای خارج شدن از بهشت را نمی کند، مگر شهید که آرزو می کند از بهشت خارج شود و ده بار دیگر در راه خدا کشته شود، به خاطر آنهمه فضل و کرم که از خدا دیده است.

پس شما را چه باک که فرزندانتان چنین راهی را انتخاب کرده اند. خداوند انشاءالله به شما اجر جزیل و صبر جمیل عطا فرماید. پروردگارا امام امت، خمینی بت شکن را تا فرج حضرت مهدی (عج) برای ملت ما نگهدار و برای نجات مستضعفین در فرج ولی عصر تعجیل فرما، آمین یا رب العالمین

1362/11/25 – سید محمود باقری

هفدهم شهريور 1342، در روستاي علي‌آباد از توابع شهرستان ‌رفسنجان زاده‌ شد. پدرش ‌سيديحيي، كشاورز بود و مادرش‌ صديقه نام داشت. تا پايه ششم علوم دینی و حوزوی رسايل و مكاسب‌‌در حوزه‌علميه درس‌ خواند. روحاني بود، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. سي ام بهمن 1362، در مهران توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به گردن و سينه، شهيد شد. مزار وي در روستای شريف‌آباد تابعه شهرستان زادگاهش ‌واقع است. برادرش‌ سيداحمد نيز به شهادت رسيده است.