سیدجواد حسینی

منت خالقی را که برای هدایت مخلوقش انبیاء را فرستاد و درود برهمه رسولانش ، خاصه آخرین رسول الهی محمدبن عبدا…(ص) و جانشینان برحقش بالاخص علی (ع) بزرگ که از یکسوی برق شمشیرش را ببین و از سوی دیگراشک چشمش راو همسرش فاطمه (س) را ببین در اندک عمر زندگیشان چه درسی  که برای زنان مسلمان به جا گذاشت و فرزندانش رابنگر حسن (ع) راو حسین (ع) را و زینب (س) و ام کلثوم (س) را و آخرین فرزندش مهدی < عج> را ببین که چه چشمهایی به یادش گریان و چه قلبهایی در طپش و چه گوشهایی به زنگ است.

شهادت خود یک سعادت است که شهید به دیدار خالقش می رسد، اگر نور شمع شهیدان نباشد در این رهگذر حوادث گیتی راه به کجا  می بریم

سید جواد حسینی درخانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود ، پدر ایشان سید محمد که از سادات شناخته شده منطقه بود در کسوت روحانی به وعظ وارشاد مردم می پرداخت.

آب و هوای خنک روستای فراش  در رشد فکری او تاثیر مثبت فراوانی داشت مخصوصا پرورش در دامن مادری سیده و پدری سید او را در مسیری قرار داد ه  که از همان کودکی او  سایر کودکان متمایز بود.

سید جواد در همان دوران نوجوانی نام خمینی کبیر را از زبان برادرش سید اشرف شنید و عملا وارد مبارزات سیاسی شد و به عنوان یکی از  اولین پرچم دارهای نهضت خمینی در منطقه جیرفت علم حق را برافراشت وجوانان مخلص را گرد خود جمع کرد . هنگامی که مقام معظم رهبری و آیت ا… ربانی شیرازی درجیرفت تبعید بودند باآنها ارتباط داشت.

سید جواد هدایت اصلی مسائل عملیاتی در جیرفت را بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و حفاظت از ارگانهای دولتی و سازمانهای دولتی و آنچه که در جیرفت وجود داشت به عهده گرفت و به محض فرمان صدور امام خمینی مبنی بر تشکیل سپاه پاسداران وارد سپاه شد و به عنوان یکی از فرماندهان اولیه سپاه مشغول کار شد.

ایشان در مسیر ماموریت کهنوج وجیرفت وقتی  که به پیگیری مشکلات بسیجیان می پرداخت به آرزوی دیرینه خود که همانا شهادت بود رسید