عليرضا رشيدی زرندی

بسم الله الرحمن الرحیم
با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی و با سلام به امید امام و امت آیت منتظری وصیت نامه خود را آغاز می کنم  وصیت من به پدر و مادرم و اقوام خودم این است که امام امت را یاری کنید و همیشه پشتیبان امام باشید و دست از پیروزی امام بر ندارید و به رزمندگان اسلام کمک مالی و یا جسمی را اگر لازم باشد خودتان به جبهه ها آمده و در راه اسلام و انقلاب با ابرقدرتها و دژخیمان صدام و امریکا شوروی و دیگر رژیم های فاسد بجنگید و انها را از بین ببرید واگر خود در این راه کشته شدید افتخاری است برای خودتان مادرجان تو باید افتخاری کنید که فرزندی را فرستاده اید که در راه خدا جهاد کند. مادرجان اگر به امید خداوند متعال شهید شدم ، اصلا گریه و شیون نکنید،‌اگر جسد من بدست شما نرسید باز هم ناامید نشوید چون از مادرانی هستند که هنوز نمی دانند که پسرشان زنده است یا نه، مادرجان من شهید شدن را برای خود افتخار می کنم. مادرجان از تو می خواهم که به نماز جمعه ها بروید و این سنگر را حفظ کنید. چون سنگر شما در جبهه است یعنی در نماز جمعه هاست. از پدرم معذرت می خواهم که از شما خداحافظی نکرده ام و آمدم به جبهه . مادرجان از تو می خواهم که به تمام خاله ها و دایی ها و عمو و عمه ها توصیه می کنم که امام امت و امید مستضعفان آیت الله منتظری را یاری کنند و از برادرم محمدرضا می خواهم که گوش به حرف پدر و مادرم بدهید و هرگز از پدر و مادر  نافرمانی نکنید چون بهشت زیر پای پدر و مادر است. اگر پدر و مادر از دست تو ناراحت باشند اگر هر کاری خیر بدهی فایده ندارد از برادرم محمدرضا  می خواهم که به نماز جمعه بروید و برادر کوچکم حسین را تربیت اسلامی دهد و من دیگر عرضی ندارم جز سلامتی امام امت.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی حتی کنار مهدی خمینی را نگهدار از عمر ما بکاه و بر عمر رهبر افزا

خدایا خدایا رزمندگان ما را پیروزشان بگردان.

يكم فروردين 1348،‌ در شهرستان زرند متولد شد. پدرش غلامحسين، كشاورز بود و مادرش سكينه نام داشت. تا دوم متوسطه درس خواند، به عنوان بسيجي در جبهه‌ حضور يافت. پنجم ارديبهشت 1366، در بانه توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت ‌تركش شهيد شد. مزار وي درگلزار شهداي زادگاهش واقع است.