حسین ایرانمنش

بسم الله الرحمن الرحيم  بسم رب الشهداء والصديقين
از آنجاكه اسلام براى هر مسلمانى واجب دانست كه براى خود وصيت نامه اى براى خود باقى بگذارد ، بدين منظور خواستم ،چند كلمه اى به عنوان وصيت بنويسم .
دنيا فنا است عاقبت هر انسانى ميميرد چه بهتر از آنكه در راه خدا جان ببازد وبا محبوب خود ديدار كند .
اى خوشا با فرق خونين در كنار يار رفتن                           سرجدا پيكرجدا در محفل دلدار رفتن با حمد وستايش خداى توانا كه دنيا در قدرت اوست وهر زمان كه اراده كند ميتواند جانى را ببخشد يا جانى را بگيرد .
سه بار خدايا مرگم را در شهادت قرارده ومرا از جمله دوستانت قرار ده واين افتخار را در دنيا وآخرت عطا كن .
بار خدايا طلب عفو وبخشش از تمتمى مومنين خواستارم . خدايا بار پروردگارا در اين دنياى فانى زود گذر گناهم بسيار است ،مرا ببخش واز جمله آمرزندگانت قرار ده وافتخار شهادت قسمت  من كن . بار خدايا رهبرمان را در پناه خودت حفظ كن ودشمنانش را نابود كن وهر كس را كه درراه حق قدم برمى دارد تو ياريش كن وتوفيق خدمت كردن را به او عطاكن . بار خدايا سخنم اين است با همسنگرانم كه همينطور كه تا حالا ايستادگى كردم واز ابر قدرتها نترسيدم  باز هم ايستادگى مى كنم واز مشكلات نترسيد كه حق پيروز است و شيطان نابود است . اين مژده خدا است كه مى گويد، عاقبت مستضعفين بر مستكبرين پيروز مى شوند و كفار از جهان بركنده مى شوند .
بارى پدر ومادر عزيزم اولا مرا ببخشيد كه در طول عمرم نتوانستم يكى از هزاران  زحمات شمارا جبران كنم ، از شما ميخواهم كه اگر روزى خدا توفيق شهادت را به من داد هرگز از مرگ من ناراحت نباشيد ، بدانيد كه حياط ابدى يافتم ومادر از شهادت من مبادا كه كوچكترين ناراحتى را به خود بدهى حتى محكم تر باشيد و برادرانم را تشويق كنيد همانطور كه تا بحال تشويق ميكردى وبه جبهه مى فرستادى ، از اين به ببعد هم سبب دلگرمى آنها باشيد وسعادت آخرت را بر دنيا ترجيح دهيد كه ان شاء الله از سعادتمندان باشيد . از خدا مى خواهم كه هر كدام از من بدى ديده اند مرا ببخشند وطلب آمرزش برايم كنند واز پدر ومادر مى خواهم كه محكم واستوار وصبور تر ومقاومتر در شهادتم باشند . از برادرانم مى خواهم كه ادامه دهنده راهم باشند واز خواهرانم مى خواهم كه مطلقا برايم ناراحت نباشند با صبر وشكيبايى

حسین، سوم دی‌ماه سال 1340 در شهرستان کرمان دیده به جهان گشود. پدرش محمد و مادرش صدیقه نام داشت. او تا پایان مقطع ابتدایی درس خواند. پس از مدتی هم‌زمان با آغاز جنگ بین ایران و عراق عزم خود را جزم کرد و راهی جبهه‌های نبرد شد و دلیرانه در مقابل دشمن بعثی جنگید.
وی سرانجام سیزدهم آبان‌ماه سال 1362 در عملیات والفجر 4 در پنجوین بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.